مصرف ماست با معده خالی میزان جذب کلسیم آن را بیشتر می کند، البته این بدین معنی نیست که بعد از غذا کلسیم جذب نمی شود.
سعید حسینی متخصص تغذیه در گفتگو با خبرنگار اجتماعی فارس، گفت: ماست حاوی کلسیم، فسفر و 84 درصد آب است. افرادی که در معرض خطر ابتلا به پوکی استخوان هستند، باید روزانه حداقل یک وعده ماست مصرف کنند.
ماست های کم چربئ یا رژیمی برای افرادی که کلسترول بالایی دارند، مناسب است. این نوع ماست ها برای کاهش وزن نیز مناسب هستند.
برای این که بتوانید مقدار بیشتری ماست در روز مصرف کنید باید آن را به گونه ای جایگزین مواد غذایی پُرضرر کنید به عنوان مثال می توانید به جای سُس مایونز از آن به همراه آب لیمو، برای روی سالاد فصل استفاده کرد.
هنگام خرید ماست دقت شود که حتماً تازه باشد. هرچه قدر به تاریخ تولید آن نزدیک تر باشید باکتری های مفید آن فعال تر خواهند بود.
اگر از بوی پیاز بدتان نمی‌آید، به این خبر تازه توجه کنید که تحقیقات نشان داده است مصرف پیاز میتواند احتمال بروز آترواسکلروز، یا تصلب شرائین را کم کند.
به گزارش بی‌بی‌سی، محققان انستیتو مطالعات تغذیه انگلستان متوجه شده‌اند این سبزی بویناک، حاوی نوعی آنتی‌اکسیدان است به نام کوئرستین (quercetin) که میتواند از بروز التهاب در رگ‌ها و ضخیم و سفت شدن آنها در درازمدت جلوگیری کند.
پیش از این محققان گمان می‌کردند تجزیه این ماده در روده و کبد، باعث میشود چیزی از آن به خون نرسد، اما این مطالعه جدید نشان داده که مواد حاصل از سوخت و ساز کوئرستین هم میتواند همین اثر مفید را بگذارد و به این ترتیب از بروز فشارخون بالا و همچنین تنگی و انسداد عروق تغذیه‌کننده قلب و در نتیجه سکته قلبی و مغزی، پیشگیری کند.
البته این محققان تأکید دارند مصرف مقادیر متعادل از پیاز، میتواند این اثر مفید را داشته باشد.
به عقیده آنها، مصرف روزانه 100 تا 200 گرم پیاز، بهترین تأثیر را روی دیواره عروق دارد و مصرف بیش از این مقدار، اثر آن را کم می‌کند.
بررسی‌ها نشان داده است که این آنتی‌اکسیدان در مواد خوراکی دیگری هم وجود دارد؛ سیب و چای از این جمله‌اند
عسل برای درمان سینوزیت مزمن
پژوهشگران کانادایی اعلام کردند، عسل ممکن است به تسکین مبتلایان به سینوزیت مزمن کمک کند.
به گزارش هلث‌دی نیوز، دانشمندان می‌گویند مواد طبیعی میکروب‌کش موجود در عسل به باکتری‌هایی که باعث این عارضه ناراحت کننده می‌شوند، حمله میکنند.
دکتر جوزف مارسان از دانشگاه اوتاوا یکی از این محققان در این باره گفت: "عسل در طب سنتی به عنوان یک پانسمان ضد میکروبی برای زخم های عفونی، برای صدها سال مورد استفاده بوده است."
مارسان توضیح داد که اهداف این بررسی این بود که فعالیت عسل بر روی به اصطلاح "بیوفیلمها" را مورد ارزیابی قرار دهند که مسئول عفونت‌های مزمن بی‌شماری هستند.
او گفت: "باکتری‌های معینی، عمدتا استافیلوکوک اورئوس و سودوموناس آئروجینوزا روشی را به کار می‌برند تا خودشان را در برابر فعالیت داروهای ضدمیکروبی حفاظت کنند؛ آنها با زندگی کردن درون موادی به نام " بیوفیلمها" که حتی قوی‌ترین داروهای ضدمیکروبی نمی‌توانند به آنها نفوذ کنند، از خود محافظت میکنند."
مارسان و همکارانش در آزمایشگاه، عسل را بر روی بیوفیلمها که باکتری‌های عامل سینوزیت آنها را ساخته بودند، به کار بردند. آنها دریافتند که عسل در مقایسه با آنتی‌بیوتیک‌های رایج، در کشتن این باکتری‌‌ها موثرتر بودند.
مارسان گفت: "بررسی ما نشان داده است که عسل دارای خواص ضدمیکروبی قوی بر روی این بیوفیلم‌های باکتریایی می باشد که بسیار قوی‌تر از اثر قدرتمندترین داروهای ضد میکروبی مورد استفاده در پزشکی امروز است."
او افزود :"این بررسی در خارج از بدن و در محیط آزمایشگاهی انجام شد و ما باید اکنون دریابیم که چگونه این فعالیت را در داخل بدن زنده در حیوانات آزمایشگاهی و متعاقبا بر روی انسان نشان دهیم
،
خود درمانی بوسیله عسل
عسل حاوی ویتامین‌ها و مواد معدنی است که در شکرهای تصفیه شده وجود ندارند و این باعث می شود عسل ماده ای بسیار مفید برای سلامتی باشد.
در بین ملل مختلف، عسل همواره به عنوان دارویی سنتی برای زخم و سوزش معده استفاده شده است. در حقیقت، تحقیقات نشان می دهند که عسل رشد هلیکوباکترپیلوری (باکتری بوجود آورنده‌ی زخم معده) را متوقف می کند و اسید کافئیک موجود در عسل از بروز سرطان روده بزرگ جلوگیری می کند.
تنها نکته ای که باید در مصرف این ماده‌ی شیرین و ضد باکتری، به آن توجه داشت این است که باید از خوراندن آن به بچه‌‌های کمتر از یک سال پرهیز کرد، زیرا ممکن است باعث مسمومیت بوتولیسم (توسط باکتری کلستردیوم بوتولینوم) در آنها شود.
اثرات دارویی عسل
چند مورد از ناراحتی‌های شایع که عسل در درمان آنها نقش زیادی دارد:
پیشگیری از سرماخوردگی: حل کردن یک قاشق مرباخوری عسل در نصف استکان آبلیمو و آب گرم، در آغاز پیدایش علائم سرماخوردگی، سبب بهبود سریع شما می گردد.
درمان زخم ها: می توان از گاز استریل آغشته به عسل برای درمان سوختگی‌ها و زخم‌ها استفاده کرد. همچنین برای تسکین درد ناشی از نیش حشرات و جلوگیری از بروز عفونت مفید است.
تسکین دهنده‌ی درد گلو: می توانید با مصرف یک قاشق چای خوری عسل حل شده در آب ولرم و کمی آبلیمو، گلودرد خود را بهبود ببخشید.
علاجی برای آلرژی‌ها: مصرف روزانه‌ی یک قاشق چایخوری عسل تازه و طبیعی، برای حساسیت‌ها بسیار مفید است.
قطع سرفه: پوست گلابی را جدا کنید و وسط آن را گود کنید. مقداری عسل در وسط گلابی بریزید و آن را به مدت 10 تا 15 دقیقه بخارپز کنید، یا به طور معمولی آن بپزید. سه مرتبه در روز از این ماده ی غذایی مصرف کنید تا ریه های تان قوت بگیرند. با این کار می توانید سرفه‌های آزاردهنده را مهار کنید.
در روشی دیگر، می توانید وسط شلغم را خالی کرده و مقداری عسل داخلش بریزید. بعد از 24 ساعت، محتویات داخلی آن را میل کنید. سرفه شما بهبود می یابد.
درمان یبوست: بعد از اینکه صبح از خواب بیدار شدید، 12 روز آب ولرم را همراه با یک قاشق غذاخوری عسل، قبل از صبحانه با شکم خالی میل کنید.
کارشناسان رشته تغذیه می گویند ، نوشیدنی های انرژی زا در هر قوطی حاوی کافئین موجود در پنج فنجان قهوه است. آنان تاکید می کنند ، مصرف نوشابه های انرژی زا برای سلامت انسان مضر است.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، اگر کودکی پنج ساله یک قوطی از این نوشابه های انرژی زا را مصرف کند معادل پنج فنجان قهوه مصرف کرده است.
این درحالی است که برخی شرکت ها ، نوشابه های انرژی زا را در برخی موارد به طور رایگان در اختیار افراد قرار می دهند.
این نوع نوشابه ها محبوبیت فراوانی بین کودکان و نوجوانان پیدا کرده است به طوری که برخی از آن ها هر روز دو قوطی نوشابه انرژی زا مصرف می کنند.
نوشابه های انرژی زا در واقع نوشیدنی هایی هستند که افزودنی هایی از قبیل محرک های مجاز، ویتامین ها (خصوصا ویتامینB ) و مواد معدنی که تولید انرژی می کنند، در آنها بکار رفته است. دیگر مواد تشکیل دهنده این نوشیدنی ها اغلب; کافئین، گیاه گوارانا (guarana )، دانه قهوه، ساخارین، کراتین و… هستند. در برخی از آنها ممکن است مقدار زیادی گلوکز یا شکر نیز بکار رفته باشد. این نوع از نوشیدنی ها بیشتر در میان جوانان، دانش آموزان، افراد پرتحرک و ورزشکاران طرفدار دارد. برای اینکه این نوشیدنی ها هر چه بیشتر به نوشابه های عادی شبیه شوند، به اغلب آنها اسانس و رنگ اضافه می کنند.
نوشابه های انرژی زا با نوشابه های ورزشی (brinks sports ) متفاوت هستند. اکثر نوشابه های انرژی زا شکر و کافئین فراوان دارند، در حالیکه نوشابه های ورزشی برای متعادل کردن میزان مواد قندی، آب و مواد مغذی مصرف می شوند و درصد به کار رفته این مواد در آنها معادل مقداری است که در بدن موجود است.
x آیا این نوشابه های انرژی زا اعتیادآور هستند؟ تنها مواد اعتیادآوری که در این نوشابه ها وجود دارند، «کافئین» و گیاه «گوارانا»(guarana ) است که مصرف زیاد و طولانی مدت آن ها باعث عادت می شود.(درصد این مواد در نوشابه های انرژی زا تقریبا با مقدارشان در قهوه برابراست، البته میزان کافئین در انواع مختلف قهوه ها بسته به میزان برشته شدن دانه هایش، متفاوت است) و از آنجائی که ترک این مواد، کار سختی نیست و سردرد از اصلی ترین عواقب آن است، باید گفت که اعتیاد به نوشابه های انرژی زا معمولا جنبه روانی دارد.
خانم لیز اپل گیت (Liz Applegate) متخصص تغذیه بخش ورزش دانشگاه کالیفورنیا، اعتقاد دارد که این نوشیدنیها در واقع “یک قوطی کافئین همراه با شکر” هستند.
در وب سایت Red Bull توصیه شده است که این محصول را “قبل از فعالیت ورزشی شدید و یا هنگام کم شدن انرژی در طی مسابقه” مصرف کنید.
خانم اپلگیت به مصرف کنندگان این نوشیدنیها اخطار کرده است که به هیچ وجه در طی ورزش از آن استفاده نکنند زیرا عصاره کافئین و شکر موجب میشود که توانایی بدن در جذب آب کم شده یا از بین برود.
بنا به گفته دکتر لارنس اسپرلینگ Laurence Sperling، متخصص قلب، یک مورد نگران کننده دیگر، ترکیب نوشیدنیهای انرژی زا با نوشابه های الکلی است. ترکیب کافئین و الکل، ترکیبی بسیار خطرناک است و میتواند از مشکلات ابتدایی قلبی مانند تپش قلب و افزایش فشار خون، تا حمله قلبی را به وجود آورد. البته تعجبی ندارد که در وب سایت Red Bull میخوانیم : “با توجه به گزارشات طبی، این نوشیدنی اثری بر هضم الکل ندارد.
همچنین ترکیب الکل و کافئین خطر جانبی دیگری نیز در بر دارد. ترکیب یک ماده محرک با الکل، که خاصیت آرام بخش دارد، موجب میشود که نه تنها فرد مصرف کننده بیش از حد الکل بنوشد، بلکه به خاطر حس هوشیاری مصنوعی که به او دست داده است، متوجه مستی خود نیز نشده و با دست زدن به اعمالی که در آن به هوشیاری کامل نیاز است(مانند رانندگی) خطراتی برای خود و دیگران به وجود بیاورد.
مهد